Informacje

Pandemia

Deklaracja dostępności

Deklaracja dostępności serwisu zsnr7.net

Zespół Szkół nr 7 w Bydgoszczy zobowiązuje się zapewnić dostępność strony internetowej zsnr7.net zgodnie z ustawą z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych. Oświadczenie w sprawie dostępności ma zastosowanie do zsnr7.net

 Data publikacji strony internetowej: 12.08.2020

Data ostatniej dużej aktualizacji: 12.08.2020.

Strona internetowa jest częściowo zgodna z ustawą z dnia 4 kwietnia 2019 r. o dostępności cyfrowej stron internetowych i aplikacji mobilnych podmiotów publicznych z powodu niezgodności lub wyłączeń wymienionych poniżej.

  1. linki w serwisie otwierają się w tym samym oknie, jednak z uwagi na pewne ograniczenia systemowe mogą się zdarzyć sytuacje, w których będą się one otwierały w nowym oknie nie informując o tym użytkownika,
  2. mogą się zdarzyć sytuacje, że pomimo starań redaktorów serwisu:
    • cel linku nie jest odpowiednio określony,
    • załączniki nie posiadają informacji na temat wielkości i formatu pliku,
    • pewne grafiki nie zawierają tekstów alternatywnych oraz wersji tekstowej,
    • niektóre filmy zamieszczone w serwisie mogą nie posiadać napisów czy innych wymaganych elementów,
  1. mogą się zdarzyć sytuacje, że pewne dokumenty opublikowane na stronie są niedostępne z uwagi na fakt, że:
    • pochodzą z różnych źródeł,
    • opublikowane zostały w oparciu o zasady przyjęte w innej instytucji,
    • posiadają strukturę, w którą nie ma możliwości ingerencji – np. skany dokumentów,
    • opublikowane zostały przed wejściem w życie ustawy o dostępności cyfrowej.

Oświadczenie sporządzono dnia 12.08.2020. Deklarację sporządzono na podstawie samooceny przeprowadzonej przez podmiot publiczny.

Na stronie internetowej można korzystać ze standardowych skrótów klawiaturowych.

 Informacje zwrotne i dane kontaktowe

W przypadku problemów z dostępnością strony internetowej prosimy o kontakt. Osobą odpowiedzialną jest Wojciech Majchrzak, adres poczty elektronicznej dostepnosc.cyfrowa@mc.gov.pl.  Tą samą drogą można składać wnioski o udostępnienie informacji niedostępnej oraz składać skargi na brak zapewnienia dostępności.

Każdy ma prawo do wystąpienia z żądaniem zapewnienia dostępności cyfrowej strony internetowej, aplikacji mobilnej lub jakiegoś ich elementu. Można także zażądać udostępnienia informacji w formach alternatywnych, na przykład odczytanie niedostępnego cyfrowo dokumentu, opisania zawartości filmu bez audiodeskrypcji itp. Żądanie powinno zawierać dane osoby zgłaszającej żądanie, wskazanie, o którą stronę internetową lub aplikację mobilną chodzi oraz sposób kontaktu. Jeżeli osoba żądająca zgłasza potrzebę otrzymania informacji w formie alternatywnej, powinna także określić formę tej informacji.

Podmiot publiczny powinien zrealizować żądanie niezwłocznie i nie później, niż w ciągu        7 dni. Jeżeli dotrzymanie tego terminu nie jest możliwe, podmiot publiczny niezwłocznie informuje o tym, kiedy realizacja żądania będzie możliwa, przy czym termin ten nie może być dłuższy niż 2 miesiące. Jeżeli zapewnienie dostępności nie jest możliwe, podmiot publiczny może zaproponować alternatywny sposób dostępu do informacji.

W przypadku, gdy podmiot odmówi realizacji żądania zapewnienia dostępności lub alternatywnego dostępu do informacji, można złożyć skargę na takie działanie.

Po wyczerpaniu wszystkich możliwości skargę można przesłać także do Rzecznika Praw Obywatelskich.

Dostępność architektoniczna

Zespół Szkół nr 7 w Bydgoszczy, ul. Waryńskiego 1, 85-320 Bydgoszcz

 Do budynku prowadzą 2 wejścia od ul.  Waryńskiego i od strony boiska szkolnego. Do wejścia głównego od strony ul. Waryńskiego prowadzą schody, natomiast wejście od strony boiska szkolnego wejście jest na równi z płytą boiska szkolnego. Schody przy wejściu głównym nie mają podjazdu dla wózków. Dla gości przeznaczone jest wejście od strony ul. Waryńskiego – wejście główne.

Po prawej stronie od wejścia głównego znajduje się szatnia. Dalsze przejście zabezpieczone jest drzwiami. 

Dla osób na wózkach  dostępne jest wejście od strony boiska szkolnego. W budynku szkoły dostępny jest tylko korytarz i pomieszczenia na parterze. Do świetlicy i stołówki  prowadzą schody, które można pokonać za pomocą platformy przychodowej. W budynku szkoły nie ma windy, winda znajduje się w budynku hali sportowej.

Toaleta dla osób niepełnosprawnych znajduje się na parterze, dostępna jest tylko dla dzieci uczących się w szkole.

Przed budynkiem nie ma wyznaczonych miejsc parkingowych dla osób niepełnosprawnych.

Do budynku i wszystkich jego pomieszczeń nie można wejść z psem asystującym i psem przewodnikiem.

W Zespole Szkół nr 7 w Bydgoszczy nie ma pętli indukcyjnych.

W budynku nie ma oznaczeń w alfabecie brajla ani oznaczeń kontrastowych lub w druku powiększonym dla osób niewidomych i słabowidzących

W budynku szkoły nie ma możliwości skorzystania z tłumacza polskiego języka migowego (PJM) online.

RODO

Obowiązek informacyjny

(Przetwarzanie danych osobowych odbywa się na podstawie  Art. 6 ust.1 lit. c, RODO – przetwarzanie jest niezbędne do wypełnienia obowiązku prawnego ciążącego na administratorze)

1. Administratorem Państwa danych osobowych jest

Zespół Szkół nr 7 z siedzibą przy ul. Waryńskiego 1, 85-320 Bydgoszcz

2. W sprawach związanych z ochroną swoich danych osobowych możecie się Państwo kontaktować  z Inspektorem Ochrony Danych Panią Katarzyną Orczykowską  za pomocą e-mail: iod@um.bydgoszcz.pl lub pisemnie na adres: Inspektor Ochrony Danych, Zespół Szkół nr 7, ul. Waryńskiego 1, 85-320 Bydgoszcz

Państwa dane osobowe są przetwarzane na podstawie art 6 lit c Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE, np.:

– w celu wypełnienia obowiązku dydaktycznego, wychowawczego i opiekuńczego Zespołu Szkół nr 7,

– w celu prowadzenia dziennika lekcyjnego w formie elektronicznej.

Celem przetwarzania danych osobowych jest realizacja zadań wymaganych przepisami ustawy o oświacie oraz przepisami wykonawczymi do ustawy.

Podanie danych osobowych jest wymagane na podstawie przepisów prawa.

Niepodanie danych osobowych wymaganych na podstawie przepisów prawa będzie skutkować brakiem możliwości wszczęcia sprawy lub wydaniem decyzji o odmowie załatwienia wnioskowanej sprawy.

Państwa dane osobowe będą udostępniane wyłącznie podmiotom uprawnionym na podstawie przepisów prawa.

Do Państwa danych osobowych mogą mieć dostęp, wyłącznie na podstawie zawartych umów powierzenia przetwarzania, podmioty zewnętrzne realizujące usługi na rzecz Zespołu Szkół nr 7, w szczególności mogą to być firmy informatyczne świadczące usługi utrzymania i rozwoju systemów informatycznych,  itp.

Państwa dane osobowe przetwarzane będą przez okres wynikający z obowiązujących przepisów prawa w szczególności ustawy o oświacie oraz aktach wykonawczych do tej ustawy.

W związku z przetwarzaniem Państwa danych osobowych jesteście Państwo uprawnieni do:

  1. dostępu do swoich danych osobowych,
  2. poprawiania swoich danych osobowych,
  3. wniesienia żądania ograniczenia przetwarzania danych osobowych wyłącznie do ich przechowywania  w przypadku:

– zakwestionowania prawidłowości danych osobowych lub podstawy prawnej ich przetwarzania,

– potrzeby zapobieżenia usunięcia Państwa danych osobowych, pomimo wygaśnięcia prawnego tytułu do ich przetwarzania przez Szkołę w celu umożliwienia Państwu ustalenia, dochodzenia lub obrony roszczeń,

 d. wniesienia skargi do organu nadzorczego – Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych.

Administrator danych

Zespół Szkół nr 7

Dyrektor Jarosław Szczepaniak

Uczniowie słabosłyszący

 

Drodzy Rodzice, uczniowie z wadą słuchu!

Pragniemy zachęcić Państwa do zaufania nam i zapisania Państwa dzieci do naszej szkoły. Bardzo chcielibyśmy przekonać Państwa, że będzie to najlepsze rozwiązanie dla ich przyszłości.

Dlaczego dzieci niesłyszące potrzebują innego podejścia nauczyciela?

Każdy słyszący człowiek często mimochodem zdobywa informacje płynące z radia, telewizji, podsłuchanych rozmów w sklepie, autobusie i wszędzie tam, gdzie ludzie głośno rozmawiają. Dla osób z wadą słuchu nie jest to źródło informacji. Ich uwagę trzeba zwrócić na rozmówcę, trzeba mówić do nich wyraźnie z ogromną cierpliwością dobierając odpowiednie słownictwo. Sam aparat słuchowy, czy wszczepiony implant nie spowoduje, że człowiek będzie od razu słyszący. Wymaga to długiej i bardzo cierpliwej terapii.

Dlaczego nasza szkoła jest najlepszym rozwiązaniem dla dziecka z wadą słuchu?

W wielu szkołach powstają klasy integracyjne dla dzieci niepełnosprawnych, ale często nie są to warunki odpowiednie dla uczniów z wadą słuchu. Takim uczniom jest bardzo trudno zaistnieć, pokazać swoje możliwości, zaprezentować swoje zainteresowania, a często zdobyć dobrych wyrozumiałych kolegów. W Zespole Szkół Nr 7 funkcjonują klasy szkoły podstawowej, gimnazjum oraz liceum właśnie dla takich uczniów. Uczniowie pracują w grupach do 10 osób i każdy z nich traktowany jest indywidualnie. W naszej szkole uczniowie mają możliwość realizowania swoich marzeń, mają szansę wystąpić przed publicznością, która docenia każdy ich wysiłek i wkład pracy w przygotowanie przedstawienia. W szkole masowej Ci uczniowie spychani są na margines, bo ich niewyraźna mowa powoduje, że czują się gorsi, zamykają się w sobie i tracą poczucie własnej wartości. U nas wszyscy uczniowie mają równe szanse. Muszą tylko chcieć. Nie chcemy, aby osoby z problemami słuchu funkcjonowały tylko w gronie sobie podobnych. Zależy nam, aby nauczyły się wyrażać swoje zdanie, rozwijać własne zainteresowania, zawierać nowe znajomości, poszukiwać i podejmować pracę. Dlatego dużą uwagę przykładamy do nauki mowy i umiejętności słuchania. Logopedzi, pedagodzy oraz terapeuci w naszej szkole wspierają wszystkich potrzebujących uczniów, dbają o rozwój jego mowy i słuchu.

Czy nasze metody dają rezultaty?

Wykorzystując od lat powyższe metody, osiągamy zauważalne sukcesy. Wielu uczniów już po kilku miesiącach nauki „otwiera się” i coraz śmielej mówi o swoich problemach, marzeniach i oczekiwaniach. Metoda „małych kroczków” przynosi znakomite efekty, jeżeli uczniowie wierzą, że mogą osiągnąć sukces, że wada słuchu nie jest barierą do zdobywania wiedzy i umiejętności. Podstawą sukcesu jest chęć bycia człowiekiem wykształconym, pracowitość, systematyczność i współpraca z kolegami i koleżankami z klasy. Nasi uczniowie nie muszą korzystać z korepetycji. W szkole wszyscy nauczyciele mają odpowiednie przygotowanie do pracy z uczniem słabosłyszącym, okazują im wiele cierpliwości i poświęcają bardzo dużo dodatkowego, swojego prywatnego czasu na dodatkowe zajęcia. Każdy uczeń, który zwróci się o pomoc sprawia nauczycielowi ogromną radość i nigdy nie zostanie jej pozbawiony.

Współpraca szkoły z rodzicami 

Samo chodzenie do szkoły nie spowoduje przyrostu wiedzy ucznia. Każdy z nich musi chcieć się nauczyć, a tę chęć muszą wykształcić w swoich dzieciach Rodzice. Często zadają oni swoim dzieciom po powrocie ze szkoły pytanie: jak Ci poszło w szkole, jaką ocenę otrzymałeś? Powinni raczej zapytać: czego nowego nauczyłeś się dzisiaj? Co musimy powtórzyć, utrwalić? Rodzice powinni współpracować z nauczycielami, wspierać swoje dzieci w nauce i pomagać im pokonywać trudności. Dobra współpraca na płaszczyźnie: Szkoła – Uczeń – Rodzice na pewno doprowadzi każdego naszego ucznia do sukcesu, czyli zdanej matury lub ukończenia szkoły z dużym zasobem wiedzy i umiejętności bez potrzeby dodatkowych korepetycji.

Zachęcamy Państwa do zaufania nam i zapisania swoich dzieci do naszej szkoły na możliwie wczesnym etapie. Dzieci w szkole podstawowej znajdą tu świetne warunki do rozwoju, a gimnazjaliści wykazujący zainteresowanie swoim rozwojem mogą pracować już pod kątem nauki w liceum i przygotowywać się do egzaminu dojrzałości.

 

Nasza Szkoła

Nasza szkoła to połączenie nowoczesności z tradycją. Najnowsza hala sportowa, wyposażone w nowoczesne środki dydaktyczne sale lekcyjne,  łączą się z 60-letnią  tradycją placówki i z 35-letnim doświadczeniem pracy z uczniami słabosłyszącymi . W naszej szkole uczy się około 500 dzieci w z reguły niezbyt licznych  klasach, a klasy dla dzieci słabosłyszących liczą kilku uczniów. Dla wszystkich dzieci oferujemy naukę w komfortowych warunkach, w nowoczesnej, przyjaznej uczniom i rodzicom , bezpiecznej  i ciągle doskonalącej się szkole. Oferujemy również doskonałe warunki  dla młodych  sportowców, a pasjonaci innych kierunków mogą rozwijać swoje zainteresowania na różnorodnych zajęciach pozalekcyjnych.Nasz szkoła istnieje 50 lat. Z początku była tylko Szkoła Podstawowa nr 48, z czasem dołączyło Gimnazjum nr 36 i XVII Liceum Ogólnokształcące . Szkoła podstawowa, gimnazjum i liceum zaczęły funkcjonować jako Zespół Szkół nr 7 od 1999 roku. Już 35 lat  uczą się tutaj dzieci i młodzież z dysfunkcją słuchu, w tej chwili na wszystkich etapach edukacyjnych: od zerówki po maturzystów. Szkoła jest jedną z nielicznych tego typu w regionie. Dzieci i młodzież uczą się w kilkuosobowych zespołach, w małych salach zapewniających większy komfort nauki. Uczestniczą w życiu szkoły na równi ze słyszącymi rówieśnikami: biorą udział w konkursach, przygotowują szkolne imprezy, apele, przedstawienia, rozgrywają zawody sportowe, korzystają z pięknej hali, oddanej niedawno do użytku. Integrują się ze swoimi rówieśnikami. Po przeprowadzeniu reformy w Zespole Szkól nr 7 funkcjonuje Szkoła Podstawowa nr 48 z oddziałami sportowymi i dla słabosłyszących i XVII Liceum Ogólnokształcące dla Słabosłyszących.

Świetlica szkolna

ŚWIETLICA SZKOLNA PRZY ZESPOLE SZKÓŁ NR 7 
W BYDGOSZCZY CZYNNA JEST OD PONIEDZIAŁKU DO PIĄTKU OD 6.30 – 17.00

ORGANIZACJA PRACY ŚWIETLICY 

  • Do świetlicy szkolnej przyjmowani są uczniowie rodziców pracujących zawodowo na podstawie kart zgłoszeń składanych przez rodziców (prawnych opiekunów) . W trosce o bezpieczeństwo dzieci rodzice zobowiązują się do wyrażenia pisemnej zgody na samodzielny powrót dziecka do domu lub jego odbiór przez inne osoby niż rodzice.
  • W roku szkolnym 2021/2022 opieką objęto 121 dzieci z klas 0 i I-III. Świetlica dysponuje różnorodną bazą materialną w postaci: książek, czasopism, sprzętu multimedialnego, filmów video i DVD, 5 komputerów, gier towarzyskich, sprzętu sportowo-rekreacyjnego, zabawek.
  • Przy świetlicy szkolnej działa stołówka. Podczas obiadów dzieci otoczone są opieką wychowawców świetlicy.
  • Świetlica sprawuje funkcje opiekuńczo-wychowawczą według ramowego planu pracy szkoły oraz dziennego rozkładu zajęć.
  • W świetlicy organizowane są zajęcia; plastyczno- techniczne, origami, rekreacyjno-sportowe, muzyczno- ruchowe, gry i zabawy dydaktyczne, prowadzimy zabawy integrujące zespoły wychowawcze. Realizujemy założenia programu „Cała Polska czyta dzieciom”, organizujemy obchody Dnia Chłopca, Dnia Kobiet, Dnia Dziecka, urodzin dzieci, andrzejki, mikołajki, Halloween, obchodzimy Światowe Dni Origami oraz inne uroczystości wynikające z kalendarza imprez szkolnych.
  • Dzieci biorą udział w różnorodnych konkursach szkolnych i międzyszkolnych.
  • Systematycznie organizowane są ekspozycje prac plastycznych dzieci.
  • W godzinach popołudniowych dzieci mają zapewniony czas i pomoc w odrabianiu lekcji
  • Świetlica współpracuje z przedszkolami w celu zapewnienia dzieciom łatwiejszej adaptacji w szkole.

REGULAMIN ŚWIETLICY:

  1. W świetlicy jesteśmy po, to aby pilnie i systematycznie się uczyć oraz milo i przyjemnie spędzać czas.
  2. Dbamy o estetykę pomieszczeń.
  3. Szanujemy rzeczy własne i kolegów.
  4. Bierzemy czynny udział w zajęciach świetlicowych.
  5. Po obiedzie odrabiamy prace domowe.
  6. Przezwyciężamy nasze błędy i pracujemy nad swoim charakterem.
  7. Przestrzegamy regulaminu i staramy się, aby świetlica była naszym drugim domem.

Historia Zespołu Szkół nr 7

Historia Zespołu Szkół nr 7 

W 1963 roku została utworzona Szkoła Podstawowa Nr 48 przy ul. Waryńskiego 1 w Bydgoszczy.Oddanie budynku szkolnego do użytku przewidziane było na listopad 1963 r. W związku z tym inauguracja nowego roku szkolnego odbyła się w sali gimnastycznej Szkoły Podstawowej Nr 12 przy ul. Kcyńskiej. Uroczystość poprowadził pierwszy kierownik Piotr Ślęzak. W roku szkolnym 1964/1965 w związku z przedłużającymi się pracami budowlanymi zajęcia odbywały się w salach użyczonych przez szkoły podstawowe nr 12,13 14; W szkole podstawowej nr12 (ul Kcyńska) uczyły się dzieci klas I II III, w szkole nr 13 (ul. Słoneczna) dzieci klas IV i V, a w szkole nr 14 (ul. Grunwaldzka) młodzież klas VI i VII. W pierwszym roku pracy szkoły zatrudnionych było 22 nauczycieli. W trakcie roku szkolnego oddano do użytku budynek szkoły. Budynek szkolny znajdował się na działce budowlanej o powierzchni 13436m2. Posiadał dwie kondygnacje, na których zorganizowano 15 izb lekcyjnych, 4 pracownie przedmiotowe, pokój ; nauczycielski, gabinet lekarski, gabinet dentystyczny, kuchnię ze stołówką, świetlicę, bibliotekę i pomieszczenia administracyjne. W skrzydle szkoły znajdowała się sala gimnastyczną oraz i magazyn sprzętu sportowego Na posesji mieścił się ogródek przyszkolny oraz teren do budowy boisk sportowych. Placówka została wyposażona w niezbędne urządzenia sanitarne. 1 września 1964r. nastąpiły zmiany kadrowe w szkole. Nowym kierownikiem mianowano Irenę Hałas . Najtrudniejszym okresem dla SP 48 był rok szkolny 1965/1966, ponieważ była jedyną szkołą na wielotysięcznym osiedlu. Pięćdziesięciu nauczycieli uczyło wówczas 1500 uczniów. Sytuacja uległa poprawie z chwilą otwarcia drogiej szkoły na Błoniu w maju 1966r. Z dniem 1 września 1965r. został wprowadzony 8-letni obowiązek szkolny. Oznaczało to, iż z końcem roku szkolnego uczniowie klas VII nie otrzymali świadectwa ukończenia szkoły podstawowej, lecz promocję do klasy VIII. W dniu 23 stycznia 1969 roku nadano szkole imię Mariana Buczka. Wcześniej odsłonięto popiersie patrona i otwarto Izbę Pamięci Narodowej. W czerwca 1977r. szkoła została wyznaczona do przeprowadzenia eksperymentu pedagogicznego. Polegał on na wdrożeniu nowego programu 10- letniej szkoły średniej. Realizację eksperymentu rozpoczęto z trzyletnim wyprzedzeniem od roku szkolnego 1977 / 1978 i objął on klasy I-III. W roku szkolnym 1985/1986 nowym dyrektorem szkoły został Marian Lewalski. W tym samym roku szkolnym utworzono w SP 48 oddział dla dzieci niedosłyszących. W roku szkolnym 1986/1987 stanowisko dyrektora szkoły objął Wiesław Osiński. Dzięki jego staraniom utworzono w szkole 4 pracownie dla dzieci niedosłyszących i gabinet logopedyczny. Szkoła była jedyną placówką oświato – wychowawczą na terenie Pomorza, w której uczyły się dzieci z wadą słuchu. W sierpniu 1987 roku dyrektor szkoły wystosował pismo do Inspektora Oświaty i Wychowania o Urzędu Miejskiego w Bydgoszczy z prośbą o przyznanie „.Statutu Szkoły Specjalnej”. jednak dopiero w sierpniu 1990 władze oświatowe wydały zgodę na zorganizowanie klas dla dzieci niedosłyszących. We wrześniu 1995 roku dyrektor szkoły zwrócił się do dyrektora Wydziału Oświaty Urzędu Miejskiego w Bydgoszczy z wnioskiem o wydanie aktu założycielskiego na powstanie zespołu szkół, w skład którego wchodziłyby : Szkoła Podstawowa Nr 48, Szkoła Podstawowa dla Dzieci Słabo Słyszących, Liceum Ogólnokształcące dla Słabo Słyszących. Jednak dopiero w roku szkolnym 1997/1998 naukę podjeli pierwsi uczniowie liceum. W roku szkolnym 1999/2000 wprowadzono do szkół reformę oświaty, na mocy której powstały sześcioletnie szkoły podstawowe i trzyletnie gimnazja. Wówczas to szkoła została przekształcona w Zespół Szkół Nr 7, w skład którego weszły: Szkoła Podstawowa Nr 48, Gimnazjum Nr 36, oraz Liceum Ogólnokształcące dla Słabo Słyszących. W tym samym roku wprowadzono również „zerówkę”, dla dzieci z wadą słuchu. W ten sposób powstał ciąg klas dla dzieci słabo słyszących: od klasy zerowej do liceum ogólnokształcącego. W grudniu 1999 roku dyrektorem szkoły został Piotr Żłobiński. Wielkim wydarzeniem w życiu szkoły był odbywający się po raz pierwszy w maju 2000 roku egzamin maturalny uczniów klas czwartych Liceum Ogólnokształcącego dla Słabo Słyszących. W czerwcu 2000 pożegnano po raz ostatni w historii szkoły uczniów klas ósmych. W związku z kolejnymi zmianami dotyczącymi organizacji systemu szkolnego podjęto decyzję o nie prowadzeniu naboru do klas masowych w Gimnazjum nr 36. W czerwcu 2002 gimnazjum ukończyli pierwsi jego absolwenci.  Po reformie  w 2017 roku  w Zespole Szkół nr 7 funkcjonuje Szkołą Podstawowa z Oddziałami Sportowymi i Specjalnymi oraz XVII Liceum Ogólnokształcące dla Słabosłyszących. Dzisiaj (2022)w szkole pracuje 61 nauczycieli w tym: nauczycieli uczących, szkolnych pedagogów, nauczycieli logopedów, nauczycieli bibliotekarzy, wychowawców świetlicy. Szkoła posiada 22 klasopracownie (w tym 7  dla dzieci słabosłyszących), dwie sale komputerowe, trzy gabinety logopedyczne, świetlicę, bibliotekę, stołówkę, salę gimnastyczną, siłownię, gabinet pielęgniarki.

Patron Szkoły

16. Pułk Ułanów Wielkopolskich im.Gen.dyw. Gustawa Orlicz-Dreszera

16. Pułk Ułanów Wielkopolskich im.Gen.dyw. Gustawa Orlicz-Dreszera I. GENEZA 16 PUŁKU UŁANÓW 

Historia 16 Pułku Ułanów Wielkopolskich sięga czasów bardzo odległych- wojen napoleońskich i Księstwa Warszawskiego (1807-1815). Rodowód pułku jest bardzo długi. Organizatorem i pierwszym dowódcą oddziału jazdy przemianowanego dnia 28 grudnia 1809r. na 16 Pułk Jazdy Księstwa Warszawskiego był płk Marcin hr. Tarnowski. Na stały garnizon pułku wyznaczony został Lublin i okolice, a od 1 listopada 1810 r. pułk kwaterował w Tomaszowie, Tarnogrodzie i innych okolicznych miejscowościach. Stan pułku wynosił wtedy 27 oficerów, 632 podoficerów i ułanów oraz 705 koni. Pułk wyróżniał się piękną postawą obywatelską. Kiedy np. żołnierze dowiedzieli się o trudnościach finansowych niewielkiego Księstwa Warszawskiego utrzymującego bardzo dużą jak na swe możliwości armię, potrafili się zrzec dobrowolnie zaległego żołdu i umundurowania. Świadczono też niejednokrotnie różne formy pomocy dla ludności terenów zniszczonych przez działania wojenne. Pułk brał udział w kampaniach 1812, 1813 i 1814 roku. Swój chrzest bojowy otrzymał 16 Pułk w typowo kawaleryjskiej bitwie pod Mirem, stoczonej w dniach 10 i 11 lipca z kawalerią atamana Piatowa. Walcząc bardzo dzielnie, szarżując nieustannie, w sumie kilkanaście razy poniósł znaczne straty. W dalszym marszu i pościgu, będąc w stałym kontakcie bojowym z wycofującą się kawalerią rosyjską i kozakami, pułk przeszedł dnia 10 sierpnia wpław Dniepr pod Rochaczewem. W dniu 7 września brał udział w największej bitwie tej kampanii, pod Borodino. Po bitwie pod Borodino pułk w składzie 29 Lekkiej Brygady Jazdy postępuje ku Moskwie, w ciągłej styczności z nieprzyjacielem. W dniu 18 października wraz z innymi pułkami IV Korpusu osłania szarżami odwrót zgrupowania Murata na Woronowo. W odwrocie Wielkiej Armii Napoleońskiej rozpoczętym dnia 19 października 1812r., pułk w składzie wielkiej jednostki kawalerii idzie jako straż tylna, osłaniając wycofywanie się wojsk tej armii. W ustawicznych walkach z nieprzyjacielem pułk osiąga Berezynę, a 27 listopada pod Studzianką w składzie dwudywizyjnego korpusu szarżami osłania odwrót korpusu Victora. Po przekroczeniu Berezyny, przechodzi Mołodeczno, a następnie staje na linii Bugu. Dalsze losy pułku związane są z ostatnim etapem ery napoleońskiej. W rejonie Krakowa otrzymuje uzupełnienie ludzi i koni, po czym w składzie korpusu dowodzonego przez księcia Józefa Poniatowskiego opuszcza ziemie Księstwa Warszawskiego, osiągając 17 czerwca 1813 roku miasto Zittau (Żytowo). Tu następuje reorganizacja i do pułku włącza się resztki 20 Pułku Ułanów Litewskich, Jazdę Lubelską i oddział żandarmerii. Od połowy sierpnia rozpoczyna się dalszy marsz odwrotowy na zachód. W ostatnich walkach pułk działa w składzie 20 Brygady Jazdy pod dowództwem gen. Weyssenhoffa. Bierze udział w bitwie pod Kulm. Stopniowo wykrusza się w ustawicznych utarczkach i szarżach na kawalerię rosyjską i pruską. Uczestniczy jeszcze w słynnej bitwie narodów pod Lipskiem. Po abdykacji Napoleona gen. Henryk Dąbrowski otrzymuje propozycję od cesarza Aleksandra I zebrania w kraju rozproszonych wojsk polskich. Wyznaczone zostały punkty zborne dla oddziałów i pojedynczych żołnierzy z obcej służby lub niewoli. Dla 16 Pułku Ułanów wyznaczony został Lublin. Dnia 14 listopada 1814 roku stan pułku obejmował: 51 oficerów, 107 podoficerów. 333 ułanów- razem 491 ludzi. Następuje organizacja armii Królestwa Kongresowego. Nie było w niej już miejsca dla 16 Pułku Ułanów, który odrodził się dopiero po ponad stuletniej przerwie.

II.GENEZA 16 PUŁKU UŁANÓW WIELKOPOLSKICH
16 Pułk Ułanów Wielkopolskich powstał z oddziału konnego powstańców wielkopolskich, przekształconego w maju 1919 roku w 2 Pułk Ułanów Wielkopolskich. Formowanie rozpoczęto od dnia 29 grudnia 1918 roku z rozkazu Dowództwa Głównego w byłym zaborze pruskim. W skład kadry pułku weszli oficerowie z trzech zaborów, żołnierze byłych jednostek niemieckich i ochotnicy z rejonu Bydgoszczy i Kalisza. Miejscem tworzenia się pułku było Biedrusko pod Poznaniem. Do dalszej rozbudowy pułku już jako 16 Pułku Ułanów, przyczynił się pobór. Typ pułku początkowo nosił znamiona kawalerii dywizyjnej. Uzbrojenie było w całości pochodzenia niemieckiego. Stan przekraczał 1010 oficerów i szeregowych. Umundurowanie od lutego do listopada 1919r. Szyte były z zapasów sukna niemieckiego feldgrau. Czapki – rogatywki wielkopolskie miały biały otok i białą wypustkę na denku. Na obu brzegach otoku widniały wypustki pąsowe. Spodnie (z lampasami białymi) i płaszcz były szare. Przemundurowanie rozpoczęte w listopadzie 1919 roku, trwało do połowy 1921 roku. Konie pochodziły z hodowli na terenie Wielkopolski i Pomorza. Dnia 18 listopada 1919 roku pułk otrzymał sztandar bojowy z rąk przedstawicieli społeczeństwa Wielkopolski z napisem: „Biały sztandar- wzniosłe czyny” z wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej na białym tle i inicjałami pułku z jednej strony, oraz orłem jagiellońskim na czerwono- białym tle z drugiej strony. Pod koniec listopada 1919 roku pułk zakończył formowanie się i stanął w gotowości bojowej.

III.ZWIĄZEK 16 PUŁKU UŁANÓW WIELKOPOLSKICH Z BYDGOSZCZĄ I Z REGIONEM

W grudniu 1919 roku i styczniu 1920 roku poszczególne szwadrony były przydzielane do grup wojsk wielkopolskich i zajmowały ziemie opuszczane przez Niemców. Po oswobodzeniu ziemi wielkopolskiej od zaborcy, pułk dnia 29 stycznia 1920 r. w pełnym składzie wkracza do Bydgoszczy i zakwaterowuje się w koszarach tzw. od tej chwili- ułańskimi przy ul. Szubińskiej.1(obecnie dzielnica Błonie, które dawniej pełniło funkcję poligonu-pola ćwiczeń ułanów). Centrum Wyszkolenia Kawalerii mającym kształcić oficerów i podoficerów pułków ułańskich był Grudziądz. W okresie międzywojennym polska kawaleria należała do światowej elity wojskowej, której duże wsparcie okazywał międzywojenny prezydent Bydgoszczy Leon Barciszewski. Rozkazem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich z dn. 15 listopada 1919r.pułk otrzymuje nakaz zmiany dotychczasowych odznak umundurowania wielkopolskiego na odznaki umundurowania wojsk ogólnopolskich i w kolejności otrzymuje numerację 16/2 Pułk Ułanów Wielkopolskich w organizacji krajowej. Od 9 marca 1920r. pułk bierze udział w kampanii 1920r. Wymarsz pułku odbył się transportami kolejowymi z Bydgoszczy do Małopolski Wschodniej w rejon Podhorce, skąd w dniu 24 marca 1920 roku przechodzi do Zdołbunowa i wchodzi w skład V – Brygady Kawalerii płk Orzechowskiego należącego do 2 armii. Od 4 kwietnia do 18 czerwca 1920 r. pułk brał udział w działaniach ofensywnych, dochodząc do Dniepru. Kontrofensywa wojsk radzieckich, której głównym atutem była 1 Konna Armia począwszy od połowy maja 1920 r. dość szybko przekreśliła cele wyprawy kijowskiej. Niestety, w konsekwencji front polsko – ukraiński zmuszony został do zwinięcia się i przejścia najpierw do walk obronnych, a następnie do odwrotu. Ponoszone przez pułk poważne straty doprowadziły do wycofania go z frontu i przesunięcia pod Zamość w celu reorganizacji i uzupełnienia rezerwami przysyłanymi z Bydgoszczy w liczbie 500 szabel. Działania wojenne 1920r. prowadzone z dzielnym i bitnym przeciwnikiem , pułk okupił dużymi stratami. Spełniał swój żołnierski obowiązek, niezależnie od politycznych celów tej niepotrzebnej wojny. 41 oficerów, podoficerów i ułanów odznaczonych zostało najwyższymi odznaczeniami bojowymi- Orderem Virtuti Militari, 48 otrzymało Krzyż Walecznych. W dniu 25 listopada 1920 r. miasto Bydgoszcz serdecznie powitało powracających z frontu „białych ułanów”. Odbyła się uroczysta msza św., a prezydent miasta wygłosił przemówienie na Starym Rynku. Straty pułku w kampanii 1920 r. wyniosły: 58 żołnierzy poległych i 82 rannych. Z inicjatywy i staraniem pozostałych przy życiu oficerów, podoficerów i ułanów pułku – wzniesiono pomnik w koszarach w pobliżu bramy głównej wg projektu porucz. Ryszarda Jurkiewicza. Odsłonięcie pomnika odbyło się w maju 1921 roku. Pomnik ten w 1939 r., po zajęciu koszar przez hitlerowskiego najeźdźcę, został zniszczony i zrównany z ziemią. Ostatecznej rekonstrukcji pomnika dokonana no w 2005 roku i znajduj się on obecnie przy ulicy 16 Pułku Ułanów Wielkopolskich w Bydgoszczy. Począwszy od listopada 1920 roku, od chwili powrotu na pobyt stały do Bydgoszczy- pułk przystępuje do normalnej pracy pokojowej. Rok rocznie w ramach obowiązkowej służby wojskowej w miesiącu październiku był powoływany do pułku rocznik rekrutów w składzie około 800 ludzi. Rozpoczynał się żmudny okres szkolenia rekruckiego, który trwał 3 miesiące ( cała służba wojskowa trwała 2 lata). Po ukończeniu tego okresu rekruci składali uroczystą przysięgę wierności dla Ojczyzny- na sztandar pułkowy. Do aktu przysięgi cały pułk ze sztandarem stawał na błoniach w szyku pieszym. Po odprawieniu mszy św. polowej, następował moment przysięgi. Po złożeniu przysięgi odbywała się defilada przed sztandarem pułkowym, po czym pułk wracał do koszar. Na placu koszarowym były ustawione stoły przy których ułani wspólnie ze swoimi rodzinami , przybyłymi na tę uroczystość oficerami i podoficerami spożywali odświętny obiad zakrapiany…piwem – przy dźwiękach pułkowych trębaczy. Po skończonym obiedzie- w krytej ujeżdżalni odbywała się zabawa ułańska do późnej nocy. W okresie rekruckim następowała selekcja zdolniejszych rekrutów do pułkowej szkoły podoficerskiej. Szkoła podoficerska liczyła około 100 ludzi, którzy byli szkoleni na przyszłych podoficerów liniowych jak również w specjalnościach sanitariuszy medycyny, weterynarii, rusznikarzy, podkuwaczy, kucharzy i innych. Po ukończeniu 5-cio miesięcznej szkoły podoficerskiej, zdolniejsi byli awansowani do stopnia kaprala, pozostali do stopnia starszego ułana, następnie zaś byli przydzielani do poszczególnych szwadronów jako dowódcy sekcji względnie specjaliści. W okresie od przysięgi do końca miesiąca lipca odbywało się dalsze szkolenie do manewrów. Manewry trwały od 6-8 tygodni. Ułani byli szkoleni w warunkach zbliżonych do ewentualnych działań wojennych i stawali się pełnowartościowymi żołnierzami oswojonymi i zahartowanymi w warunkach polowych. Drugi rok służby wojskowej był okresem doskonalenia nabytych wiadomości w zakresie całokształtu rzemiosła wojskowego. Pułk szybko zagospodarowuje się w koszarach po kampanii 1920r. W jednym z budynków urządza kasyno podoficerskie, powstaje obszerna, zawsze ładnie udekorowana świetlica żołnierska. Rozwija się prowadzona przez Biały Krzyż praca kulturalno- oświatowa., którą objęci zostali wszyscy żołnierze pułku. Szczególny nacisk kładzie się na likwidację analfabetyzmu. Dumą pułku jest jego orkiestra sformowana jeszcze w czasie działań wojennych. Bardzo wysoki poziom reprezentował pułk w sporcie jeździeckim. Od roku 1921 do roku 1926 pułk urządza coroczne zawody konne z udziałem wszystkich pułków 3 dywizji kawalerii ( do której 16 Pułk Ułanów wtedy należał) i jeźdźców ze Szkoły Kawalerii w Grudziądzu. Bardzo uroczyście obchodzony był corocznie dzień 26 lipca jako dzień święta pułkowego (rocznica bitwy pod Szczurowicami) W roku 1938 po wyjątkowo wczesnych ćwiczeniach letnich Pomorskiej Brygady Kawalerii w rejonie Wejherowa, coroczne uroczystości święta pułkowego odbyły się nie jak zwykle w Bydgoszczy, ale nad brzegami Bałtyku. Łączyły się one z nadaniem pułkowi zaszczytnego imienia. Odtąd pułk nosić będzie nazwę: 16 Pułk Ułanów Wielkopolskich im. Gen. Dyw. Orlicz- Dreszera. W przeddzień święta pułkowego wieczorny „Apel Poległych” odbył się nad brzegiem morza, przy mogile poległego w tragicznej katastrofie lotniczej generała. We wrześniu 1939 roku zaraz po wybuchu wojny, jednostka dostała rozkaz obrony Pomorza przed Niemcami. Pierwsza bitwa z pierwszymi oddziałami Wermachtu odbyła się 3 września 1939r. Walka była bardzo zacięta. W jej wyniku niemieckie czołgi zostały zatrzymane na kilka godzin. Mimo olbrzymiej ofiarności, zaciętości, odwagi i bohaterstwa żołnierzy, pułk został rozbity na dwie części. Jedna grupa wraz ze sztandarem została rozbita przez hitlerowców w Borach Tucholskich, druga dowodzona przez podpułkownika Arnolda Russockiego dotarła do Grupy chcąc przedostać się do Grudziądza. Po ciężkich walkach Polacy ulegli i dostali się do niemieckiej niewoli. Osłaniając B.K. na kierunku bydgoskim pułk stracił 40% stanów osobowych i 60% koni. Z kotła pod Świeciem wydostały się niedobitki pułku , które w małych grupkach dotrwały do 18 września. Pułk faktycznie przestał istnieć 5 września 1939 roku w rejonie Górnej Grupy. Straty w 1939 roku wyniosły 350 żołnierzy. Za kampanię wrześniową 1939 r. nadano 45 Krzyży Walecznych, brak jest natomiast danych o nadaniu Krzyży Virtuti Militari.

IV.PODSUMOWANIE

Bohaterska postawa żołnierzy 16 Pułku Ułanów Wielkopolskich w obronie naszej Ojczyzny i poświęcenie najważniejszej wartości dla drugiego człowieka-jaką jest życie zasługuje na szacunek i uznanie. Dlatego też wybranie na swojego patrona imienia pułku, którego żołnierze, w latach 1920-39, stacjonowali w koszarach na terenach przylegających do naszej szkoły byłoby świadectwem naszego patriotyzmu i umiłowania naszego wolnego dziś kraju. Chcielibyśmy zaopiekować się ułańskimi pamiątkami, a przede wszystkim usytuowanym niedaleko naszej szkoły pomnikiem.

Skip to content